نگاهامون که بهم گره میخورد،همدیگه رو به یک لبخند مهمان میکردیم.چه وقتایی که توی مجالس و مهمانی ها دور هم جمع می شدیم و چه وقتایی که توی خیابون با یه غریبه روبرو میشدیم.هنگام روبرو شدن با فروشندهِ مغازه،دوست،همکار،همسایه و ...
گاهی این لبخندها پر از مهر و محبت بودن و القا کننده حس خوب و گاهی حتی به صورت تصنعی!!!
به وقت هایی که بی تفاوت از کنار هم میگذشتیم کاری ندارم،روی سخنم با همین محدود مواقع هاست...
حدود یک سالی میشه لبخند آدمها رو ندیدم.لبخندی که این روزها پشت ماسک ها گم شدن...
این روزها دلم عجیب برای لبخند آدمها تنگ شده...
کاش وقتی از این روزهای نه چندان دل چسب کرونایی گذر کردیم،بیشتر بهم لبخند بزنیم
کاش اون روز که رسید نگاهمون که بهم گره خورد به جای رو برگردوندن از هم ،همدیگه رو به یک لبخند مهمان کنیم
کاش به چنین روزی که رسیدیم،یادم بمونه "لبخند زدن" رو حتی به عابری غریبه در یک خیابان...
توی ایران که مردم بیشتر با نگاه طلبکار بهم نگاه میکنن با این مضمون:هان ؟ چیه؟
کمتر لبخند بیدلیل میبینی و اگر هم لبخند بزنی کمتر جواب میگیری
ولی در کشورهای اروپایی به محض چشم تو چشم شدن لبخند میزنی و پاسخ هم لبخند میگیری
باید این رسم زیبا رو باب کنیم البته اگر ماسکهای لعنتی برداشته بشن.
آره حق با شماست خیلی کمن این طور افراد ولی پر از حس خوب،کاش این رسم باب بشه
و ان شالله به امید روزای بدون کرونا
منم یه همچین پستی داشتم
این قدر بعضی چیزا برامون عادی هست که تا وقتی تو شرایط حال حاضر قرار نگیریم قدرشون رو نمیدونیم
تا حالا شده کسی بخواد بهت نزدیک شه و اخم کنی؟
منظورتون رو درست متوجه نشدم ولی بستگی به قصد و غرض فرد داره و فک میکنم طبیعی هم باید باشه...اگه منظورتون اینه واسه این لبخند به لب دارن که بهت نزدیک بشن و منم میدونم که بعضی از لبخندها تصنعی هس ولی همونم به ماسک ترجیح میدم