حال درون

چقدر گاهی وقتا رعایت تعادل بین منطق و احساس سخته...احساس درونی میتونه در حد یه بچه لجباز و غرغروشه که واسه رسیدن به خواسته هاش جیغ میزنه،داد میزنه،پا زمین میکوبه تا فقط و فقط حرف خودش رو به کرسی بشونه...

چند روزه اوضاع احوال درونیم این مدلیه، چنین مواقعی کنترل کردنش سخت میشه....آرومش میکنم ولی با کوچکترین تلنگری دوباره سر خونه اول برمیگردیم

پ.ن:بالاخره مقاومتم شکست بهش پیام میدم ولی چیزی جز سلام و احوال پرسی نمیگم، و بعد برای تمام حرف های ناگفته دلم گریه میکنم

بی ربط نوشت:ماه نو،فصل نو رسیدنت مبارک