دلیتینگ

لیست مخاطبین گوشیم رو پایین  و بالا میکنم...میون شماره های ذخیره شده چندین نفر رو پیدا میکنم که هر چی به ذهنم فشار میارم نه تصویری ازشون تو گوشه ذهنم میشینه و نه حتی یادم میاد این افراد رو  کجا دیدم و آشنایمون بر چه اساسی بوده...لازم به ذکر تعداد این عده کم هم نیستن...

چیزی که ذهنم رو مشغول کرده اینه که حتما این عده یه روزی نقشی در دنیای من داشتن که شماره تلفنشون رو ذخیره کردم...چه عجیبه دنیای ما آدما...آدما بی صدا وارد دنیامون میشن و بدون این که متوجه بشیم میرن تا جایی که مثل حال الان من هیچ ردی  ازشون نمیمونه....

نتیجه نوشت؛یادت نره آدما گذران،واسه خودت زندگی کن،

خودت رو اسیر آدمایی که امروز هستن و معلوم نیست فردایی هم باشن،نکن.

پ.ن:بماند به یادگار از شبی که از حذف پست های اینستا شروع شد و به دلیت کانتکت و چت های واتس و تلگرام ختم شد.