چرا بعضیا زبونشون نیش داره،
چرا نمیتونن دو کلوم حرف درست و منطقی بزنن،
چرا بعضیا از خودشون فقط انرژی منفی به محیط اطرافشون میفرستن،
چرا بعضیا فک میکنن طرز تفکر پوسیدشون درسترینه،
چرا بعضیا تا این قدر وقیحانه رفتار میکنن،
چرا بعضیا این قدر اعتماد به نفس کاذب دارن که فک میکنن بهترینن،
چرا بعضیا این قدر راحت دل میشکونن...
لابد میگین خب ارتباطت رو با همچین آدمی قطع کن و خلاص شو،
حق با شماست
ولی خب،گاهی اوقات بخاطر آرامش کسی که برات عزیزه مجبور میشی شریک زندگیش رو تحمل کنی...
پ.ن:هر چند یاد گرفتم به حرفاش اهمیت ندم ولی گاهی حس بدی که بهم منتقل میکنه رو تا چند لحظه نمیتونم هضم کنم
پ.ن پایانی:جایی خوندم "دلیل اصلی رفتار چنین آدمایی ضعفی هست که در مقابلت حس میکنن"،
تنها چیزی که باعث حال خوبم میشه فکر کردن به همین جمله هس